[Tom&Jerry][JxT] คนสำคัญ

Title : คนสำคัญ

Fandom : Tom & Jerry

Pairing : Jerry X Tom

Rate : PG

Note : ตอนนี้เกิดจากแรงมโนล้วนๆค่ะ นั่งดูแล้วเกิดครั่นเนื้อครั่นตัวอยากแต่ง 55555

 

*************************

 

วันนี้คุณนายเกอร์ทูธไม่อยู่บ้าน….

 

 

แมวหนุ่มนึกครึ้มในใจ แลบลิ้นไล้เลียนมอุ่นในชามจนเกลี้ยง ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แหงนมองเวลา นาฬิกาบอกเวลาสิบโมงเช้า นับว่าเป็นฤกษ์ดีทีเดียว

 

 

ขายาวก้าวพรวดไปยังรูหนูที่อยู่มุมห้อง วางกับดักหนูที่มีเนยแข็งติดเอาไว้ตรงปากทางเข้า ก่อนจะถอยหลังกลับไปหลบตรงมุมเสา คอยเฝ้ามองสถานการณ์อยู่ห่างๆ

 

 

มุมปากคลี่ยิ้มออกมาอย่างหุบไม่อยู่ ยามจินตนาการถึงตอนหนูตัวเล็กสีน้ำตาลโดนกับดักหนูหนีบเข้าดังผัวะ แค่คิดก็รู้สึกสนุกขึ้นมา นอกจากจะสามารถกำจัดคู่กัดไปได้แล้ว ยังเอาไว้อวดคุณนายเกอร์ทูธเพื่อเอาหน้าได้อีกต่างหาก

 

 

ขณะครุ่นคิดไปต่างๆนาๆอย่างอารมณ์ดี แมวตัวสูงโย่งที่หมอบคุดคู้หลบอยู่หลังเสาไม่ทันได้สังเกตเห็นหนูเจอร์รี่ที่ยืนห่างออกจากไปราวๆหนึ่งช่วงแขน เจอร์รี่ยืนกอดอกพลางส่ายศีรษะน้อยๆ ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาเปรียบแมวตรงหน้าดี เอากับดักหนูมาวางไว้โต้งๆแบบนั้น จะมีหนูโง่ตัวไหน ยอมเข้าไปติดกับดักที่เห็นได้ชัดขนาดนั้นกัน หนูน่ะ… ไม่ได้สมองเล็กเหมือนขนาดตัวหรอกนะ

 

 

นั่นสิ… จะมีหนูโง่ที่ไหนยอมเข้าไปติดกับดักแบบนั้นกันล่ะ….

 

 

ยกเว้นก็แต่ หนูโง่ตัวนี้….

 

 

เจอร์รี่คิดอย่างระอาใจ รู้สึกเบื่อหน่ายตัวเองเหมือนกัน แต่ทำไงได้ ดันไปชอบไอ้เจ้าแมวทึ่มที่โคตรจะซื่อบื้อไม่มีใครเกิน ไอ้ครั้นจะให้บอกไปโต้งๆว่า ‘ชอบ’ ก็ดูจะผิดวิสัยเขาไปหน่อย

 

 

คิดแล้วก็เหนื่อย…

 

 

ขาเล็กเดินอ้อมไปด้านหลัง มุดเข้ารูหนูตรงมุมผนังอีกฝาก เจอร์รี่ขุดเจาะบล็อคอิฐด้านในเอาไว้จนเป็นโพรงกรวง ทางเดินด้านในจึงเชื่อมต่อกันไปทุกที่ เขามุดลอดออกมาจากรูที่เจ้าแมวโง่วางกับดักหนูหมายจะดักตัวเขา ก่อนจะแสร้งทำเป็นเพิ่งตื่น อ้าปากหาววอด พลางยกมือขึ้นปิดใบหน้า ปลายหางตาสังเกตกับดักหนู ในใจครุ่นคิดถึงท่วงท่าที่จะทำให้ปลายหางตัวเองแค่โดนหนีบเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่

 

 

ผัวะ!

 

 

เสียงกับดักหนูดีดดังผัวะยามเจอร์รี่โค้งตัวลงแตะก้อนเนยแข็ง เส้นเหล็กหนาหนีบเข้ากับปลายหางของเขาอย่างหมิ่นเหม่อย่างที่ตั้งใจเอาไว้ ถึงแม้จะแค่ปลายหางแต่เอาเข้าจริงก็แอบเจ็บเล็กๆเหมือนกัน

 

 

นี่ถ้าไม่ใช่เขา จะมีหนูโง่ตัวไหนยอมให้เจ้าแมวโง่ตัวนี้จับอีกไหมเนี่ย…

 

 

ทอมวิ่งพรวดออกมาอย่างดีใจ ดวงตาสีเหลืองอำพันวาวระยับ ยกนิ้วดีดเอาเหล็กที่หนีบหางเจอร์รี่ออก พลางใช้อุ้งมือโอบรอบเจอร์รี่ขึ้นมา

 

 

“ฮ่าๆ คราวนี้แหละ แกเสร็จฉันแน่!” ทอมหัวเราะเต็มเสียงจนตัวสั่น

 

 

ใครจะเสร็จใครกันแน่…

 

 

เจอร์รี่ได้แต่ครุ่นคิดอยู่ในใจ พลางระบายรอยยิ้มออกมาทางสีหน้า

 

 

อดคิดไม่ได้ว่า อุ้งมืออุ่นของเจ้าแมวโง่นี่ให้ความรู้สึกดี จนบางครั้งนึกอยากให้ฝ่ามือนี้โอบรัดตัวเองเอาไว้อยู่ตลอดเวลา นี่คงเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่เจอร์รี่มักจะยอมให้ทอมจับอยู่บ่อยๆ

 

 

อีกทั้ง… เขาเองก็รู้ว่า ไอ้แมวทึ่มนี่ ไม่ได้คิดที่จะกำจัด หรือกินเขาอย่างที่พูดพร่ำปาวๆนั่นหรอก แน่นอนว่า ทอมไม่ได้ชอบเขาในความหมายเดียวกับที่เขาชอบทอม …ไม่ใช่ในฐานะเพื่อน ไม่ใช่ในฐานะคู่แข่ง แต่เป็นอะไรที่นอกเหนือจากนั้น เจอร์รี่คิดว่า สิ่งนั้น คงจะใกล้เคียงกับคำว่า… คนสำคัญ

 

 

แต่นั่นเป็นเพียงสิ่งที่เจอร์รี่คาดเดา โดยอาศัยสถานการณ์หรือเรื่องราวหลายๆอย่างที่ผ่านมา… เขาไม่รู้หรอก ว่าจริงๆแล้วทอมคิดอะไรอยู่กันแน่ …แต่ต้องมีสักวันหนึ่ง ที่เขาจะสามารถเข้าใจความคิดอีกฝ่ายได้อย่างแน่นอน

 

 

คงเพราะเห็นเขานิ่งเงียบไป ฝ่ามืออุ่นจึงคลายออก นัยน์ตาสีเหลืองอำพันหรี่มองตัวเขาอย่างนึกสงสัย พลางส่งเสียงทุ้มต่ำอย่างที่เจอร์รี่ได้ยินจนชินเอ่ยถาม “…เอ่อ นายไม่สบายเหรอ?”

 

 

ทอมคลายฝ่ามือ เปลี่ยนจากกำรอบลำตัวหนูตัวเล็ก เป็นแบมือออกให้เจอร์รี่ได้นั่งอยู่บนฝ่ามือสบายๆ ดวงตาของแมวตรงหน้าฉายแววเป็นกังวล

 

 

ก็เพราะทอมเป็นอย่างนี้ไง เขาถึงเลิกชอบเจ้าแมวทึ่มนี่ไม่ได้เสียที… ชอบวางท่าเป็นวายร้าย ทำตัวเกเร แต่แท้จริงแล้ว กลับอ่อนไหวเสียยิ่งกว่าใคร…

 

 

เจอร์รี่อดจุดยิ้มนิดๆขึ้นมาไม่ได้

 

 

“…นี่” น้ำเสียงนั่นฉายแววเป็นห่วงมากขึ้น สงสัยเจ้าแมวโง่คงนึกว่าเขาป่วยเข้าจริงๆแล้วกระมัง

 

 

“…ฉันไม่เป็นไร” เจอร์รี่ลุกขึ้นยืนอยู่กลางฝ่ามือ พลางส่งเสียงตอบ พวงหน้าเจ้าแมวตรงหน้าคลี่ยิ้มโล่งใจออกมาอย่างลืมตัว

 

 

เจอร์รี่จ้องมองรอยยิ้มที่ระบายอยู่ตรงนั้น เขารู้สึกอุ่นวาบในใจ กระพริบตากลมโตของตัวเองหนึ่งครั้งเสมือนตัดสินใจ ฝ่ามือที่กำก้อนเนยแข็งที่ได้มาจากกับดักหนูเงื้อขึ้น ก่อนจะปาแผละไปบนจมูกของแมวตรงหน้า

 

 

ทอมคล้ายตกใจและระคนดีใจในเวลาเดียวกัน

 

 

เจอร์รี่กระโดดแผล็วลงจากฝ่ามือของทอม พลางหมุนตัวกลับมาแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ ก่อนจะเริ่มวิ่งหนี

 

 

เจอร์รี่ไม่ได้หันกลับไปมองใบหน้าทอมอีกครั้งหรอก แต่เขารู้ว่าใบหน้านั่นจะต้องระบายไว้ด้วยรอยยิ้มแสนสุข และรู้ว่าอีกไม่นานทอมจะต้องวิ่งไล่กวดเขามาอย่างแน่นอน

 

 

สำหรับในตอนนี้… สถานะ ‘คนสำคัญ’ ก็ไม่เลวเหมือนกัน

 

 

 

-END-

[Tom&Jerry][JxT] Time to get up, sleepyhead !

Title : Time to get up,Sleepyhead!

Fandom : Tom & Jerry

Pairing : Jerry X Tom

Rate : PG

Note : ให้เจอร์รี่เป็นเมะนะคะ เราว่าเจอร์รี่มันเหมาะจะเป็นเมะกว่าอ่ะ 555555

 

 

————————————–

 

เจอรรี่เป็นหนูบ้านตัวเล็กที่ชอบกินชีสเป็นชีวิตจิตใจ เขาจะตื่นนอนแต่เช้าตรู่ ลุกขึ้นมาเปิดม่านผืนเล็กลายดอกไม้ที่เจ้าตัวแอบขโมยมาจากตะกร้าผ้าของคุณนายเจ้าของบ้าน สูดอากาศบริสุทธิ์ยามเช้าให้ชุ่มปอด ก่อนที่จะกลับมาพับผ้าห่มวางไว้อย่างเรียบร้อยที่ปลายเตียงนอน

 

ทุกเช้าในเวลา 7:30 น. ก็จะเป็นเวลาที่เขาจะออกไปหาอาหารทานในตอนเช้า และตุนเสบียงเอาไว้ยามกลางคืนของแต่ละวัน

 

และวันนี้ก็เช่นกัน………

 

ขาเล็กค่อยๆมุดออกมาจากซอกกำแพงที่เจ้าตัวเจาะรูทำเป็นประตูเอาไว้ ดวงตากลมโตจ้องมองเจ้าแมวตัวโตขนสีน้ำเงินเป็นประกายขี้เซาที่นอนอุตุอยู่บนฟูกนอนสีแดงเข้ม ใกล้กันนั้นมีชามทรงกลมสีฟ้าอ่อนมีลายพิมพ์เป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษใหญ่ยักษ์เขียนไว้ว่า “ทอม” วางอยู่ ข้างในชามบรรจุเอาไว้ด้วยน้ำนมสีขาวขุ่นซึ่งยังมีควันหอมฉุยที่คุณนายเจ้าของบ้านคงเพิ่งจะเอามาวางไว้ให้

 

และกิจกรรมอีกอย่างที่เจ้าหนูเจอร์รี่ชื่นชอบมากเป็นพิเศษก็คือการแกล้งปลุกเจ้าแมวขี้เซาตัวนี้ด้วยวิธีการต่างๆนานา จนกลายเป็นกิจวัตรประจำวัน

 

วันนี้เองก็เช่นกัน…..

 

ภายในหัวขบคิดแผนการอยู่อย่างเงียบๆ หลังจากคิดสะระตะอยู่นานสองนานจนเกือบจะถอดใจ เจ้าตัวก็พลันไปเห็นจอโทรทัศน์ซึ่งกำลังฉายหนังโรแมนติก

 

ในหนังนั้น เป็นเรื่องราวของหนุ่มน้อยวัยแรกรุ่น ที่เกิดไปตกหลุมรักหญิงสาวคู่กัดซึ่งเป็นเพื่อนสมัยเด็ก หนุ่มน้อยปากแข็งที่ความรักมันคับอก เลยจำต้องหาสารพัดวิธีแอบจีบเพื่อนสมัยเด็กคนนี้แบบเนียนๆ

 

เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วไม่รู้ ที่เจอร์รี่มัวแต่นั่งจดจ่ออยู่กับภาพยนตร์ยามเช้ากับคุณนายเจ้าของบ้านที่นั่งถักไหมพรมอยู่บนเตียงโยก รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่หน้าจอโทรทัศน์ขึ้นเป็นภาพสีดำตามด้วยเพลงบรรเลงพร้อมเครดิตโปรดิวเซอร์ลอยเด่นขึ้นมา

เมื่อเขาเหลือบมองนาฬิกากุ๊กไก่ที่แขวนอยู่บนผนังก็ต้องตกใจกับเข็มเวลาที่บ่งบอกว่าเป็นตอนเกือบสิบโมงเช้า นี่เขาเสียเวลาไปกับการดูหนังมากมายเหลือเกิน เจอร์รี่คิดอย่างหงุดหงิด แต่เขากลับไม่รู้สึกเสียใจเลยที่ได้ดูหนังเรื่องนั้น

 

เจ้าหนูเจอร์รี่เลิกคิดเรื่องการปลุกเจ้าทอมแมวตัวโย่งขี้เซาที่ตอนนี้ก็ยังคงหลับเป็นสุขอยู่บนฟูกไว้ชั่วคราว ขาเล็กวิ่งพรวดไปที่ห้องครัว พลางก้มๆเงยแอบเก็บเศษชีสที่ร่วงหลนอยู่บนพื้นกระเบื้องสีฟ้าใส เขาแทะเล็มชีสสีเหลืองนวลเนียนกินให้อยู่ท้อง ก่อนจะเก็บอีกส่วนหนึ่งกลับไว้ที่รังเพื่อเป็นของว่างมื้อเย็นสำหรับวันนี้

 

เป็นเวลาเกือบๆเที่ยงครึ่งแล้ว กว่าเขาจะทำทุกอย่างที่ทำจนเป็นกิจวัตรเสร็จสิ้น ขาดก็แต่เรื่องเดียวเท่านั้น…..

 

เสียงกรนน้อยๆเรียกให้เจ้าหนูเจอร์รี่เริ่มหงุดหงิดเอาเสียดื้อๆ รูปร่างเล็กกะทัดรัดปีนป่ายขึ้นไปบนตัวเจ้าแมวซื่อบื้อที่นอนคุดคู้ไม่รู้เรื่องรู้ราว เที่ยงกว่าแล้วเจ้าแมวโง่นี่ก็ยังไม่ได้แตะข้าวเช้าเลยแม้แต่นิด นมที่เคยอุ่นจนร้อนเมื่อเช้า บัดนี้ก็เย็นชืดจนไร้ความน่ากินไปเสียแล้ว

 

มือเล็กดึงหูเจ้าแมวขี้เซาเบาๆ แมวร่างใหญ่เพียงแค่พลิกตัวหันกลับมา เรียกให้เจอร์รี่กระโดดหลบเพื่อไม่ให้ตนเองถูกทับ ทว่า เสียงกรนที่ยังคงดังอย่างต่อเนื่องก็คือคำตอบอย่างดีว่าเจ้าแมวโง่นี่ยังไม่ตื่นจากนิทรา

 

เจอร์รี่ไม่อยากจะยอมรับว่าเขารู้สึกเป็นห่วงเจ้าแมวโง่นี่อยู่หน่อยๆ เพราะหากเป็นยามปกติแล้ว เขาก็จะปลุกทอมแต่เช้า (ซึ่งอาจจะเป็นวิธีการที่โหดร้ายไปสักหน่อย) และหลังจากที่เจ้าแมวตัวโย่งวิ่งไล่กวดเขาจนเหนื่อยหอบเจ้าตัวก็จำต้องกลับมานั่งซดนมอุ่นอึกๆแก้หิว

 

ซึ่งสิ่งนั้นมันทำให้เขาพอใจ

 

“ชิ ไอ้แมวโง่” เจอร์รี่อดจะสบถออกมาไม่ได้ ดวงตากลมโตจดจ้องริมฝีปากสีชมพูที่เผยอออกน้อยๆอย่างเชิญชวน พลันในหัวกลับนึกถึงฉากหนึ่งในหนังที่ดูเมื่อเช้า

 

 

ท่ามกลางอากาศยามเย็น ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีส้มนวลตา เด็กสาวนอนหลับอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ในสวนสาธารณะใกล้บ้านอย่างเป็นสุข โดยหารู้ไม่ว่าเด็กหนุ่มคู่กัดนั้นจดจ้องมองริมฝีปากของเธอมาได้ชั่วครู่แล้ว

เด็กหนุ่มลังเลใจในการจะปลุกเด็กสาวที่เขารักให้ตื่นมาจากห้วงนิทรา ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อที่เผยอออกเล็กน้อยนั้นช่างเย้ายวนจนเขาเผลอไผลก้มลงไปทาบทับ ริมฝีปากนุ่มชื้นถ่ายเทความร้อนมาสู่คนที่กำลังหลับใหลให้ลืมตาตื่นขึ้นอย่างงุนงง หญิงสาวเบิกตาโพลงอย่างตกใจระคนสงสัย…….

 

 

ริมฝีปากอบอุ่นทาบทับเข้ากับริมฝีปากเย็นเยือกของทอมผู้หลับใหล จากเบาสลับเป็นหนักหน่วงขึ้นตามลำดับ เสียงครางอื้ออึงดังมาจากผู้ถูกกระทำอยู่เป็นระยะ จนกระทั่งดวงตาเรียวคมปลาบจะค่อยๆลืมขึ้นมาเชื่องช้า

 

เจอร์รี่ถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง ดวงตากลมโตช้อนขึ้นสบกับเจ้าแมวตัวโย่งที่บัดนี้เบิกตาโพลงชะงักค้างจ้องมองพวงหน้าเรียวเล็กของเจ้าหนูคู่กัด

 

ความร้อนผะผ่าวตามใบหน้าที่เห่อร้อนขึ้นมาอย่างแช่มช้า ส่งผลให้เจ้าแมวโง่ทำอะไรไม่ถูก ดูเหมือนว่ากระทั่งแขนขาของเจ้าตัวก็ดูจะเกะกะไปเสียหมด…….

 

 

ณ วินาทีนั้น ทุกสิ่งทุกอย่าง รวมถึงบรรยากาศรอบๆตัวเริ่มเปลี่ยนแปลงไป ไม่เหมือนอย่างที่เคยเป็น……

 

 

 

ใช่….รวมถึงเรื่องราวของแมวและหนูคู่นี้ด้วย

 

 

=============END===========

 

ไม่มีอะไร พอดีนั่งดูทอมแอนด์เจอร์รี่

แล้วเห็นฉากที่เจอร์รี่มันแกล้งปลุกทอมพอดีเบยยยย 55555

เราว่าเจอร์รี่มันมีออร่าเมะมากกว่าทอมอีกนะ (แม้จะเป็นหนูก็เถอะ)

ลองสังเกตุดีๆ เราว่าทอมน่ะอยากเรียกร้องความสนใจของเจอร์รี่มากๆเลยนะ

อย่างตอนที่เจอร์รี่ลำบากก็ช่วยตลอดเลยยยย

ส่วนเจอร์รี่เองก็เหมือนกัน ถึงจะแกล้งทอมกลับแบบเจ็บๆแสบๆ

แต่ก็แอบเป็นห่วงเค้าอยู่เหมือนกันน่ะแหละ ฟฟฟฟฟฟฟ

สรุปแล้วมันซึนทั้งคู่สินะ ถถถถถถถถถถถถถถ